Zichtbaarheid

Angst voor zichtbaarheid heeft niet alleen invloed op je hoe je je voelt maar ook op je manier van praten. Misschien weet je in veel situaties je punt aan anderen goed over te brengen.

Maar tijdens een werkoverleg stelt iemand je onverwachts een vraag. Alle ogen zijn op jou gericht. Je hart gaat sneller kloppen, je krijgt klamme handen. Er ontstaat een kettingreactie: je kunt ook ineens minder goed nadenken. Wat was ook alweer de vraag? En wat heb ik daarop te zeggen? Dit gebeurt allemaal in een fractie van een seconde.

Maar omdat de ogen op je gericht zijn begin je direct te praten met een hoog spreektempo. Een stilte laten vallen is voor jou geen optie want dan duurt dit kleine persoonlijke leed nog langer. Maar terwijl je aan het praten bent denk je bij jezelf: dit gaat nergens over. De kettingreactie is compleet. Je hebt je punt niet overgebracht en ondertussen heb je jezelf wel voor de zoveelste keer bevestigd in je ongemak bij zichtbaarheid. Als je dit maar vaak genoeg zo ervaart hoef je op den duur alleen maar 'te denken' aan zichtbaarheid of aan het geven van een presentatie om klamme handen te krijgen.

Tijdens de sessies is dit een van de aspecten waar we naar gaan kijken: hoe reageer je op zichtbaarheid? Wat gebeurt er als ik je vraag om even uit de losse pols te vertellen waar je presentatie over gaat? En wat gebeurt er als ik je vraag om te gaan staan en je presentatie te geven? Vaak gebeurt in dat kleine moment namelijk al van alles. Zelfs nog zonder dat je daadwerkelijk voor een groep staat.

In de sessies onderzoeken we deze relatie tot zichtbaarheid en doorbreken we met de juiste inzichten en oefeningen de patronen die je daarbij in de weg zitten.